Jak mozna sie bylo spodziewac, skierowanie wojska francuskiego do polnocnej czesci Mali szybko ukrocilo rebeliantow i ich islamskich sojusznikow z Maghrebu.
Ataki z powietrza i kolumny pancerne szybko odbily wszystkie glowne miasta i wioski kontrolowane przez separatystycznych Tuaregow. Biorac pod uwage fakt, ze sily rebeliantow skladaja sie z luzno polaczonych grup nomadow pustynnych, nie dziwi ze oni po prostu znikneli wczesniej z powodu francuskiej przewagi w uzbrojeniu.
Mimo ze w ich szeregach byli fanatyczni fundamentalisci islamscy, rebelianci nie stawiali samobojczego oporu. Zamiast tego po prostu wycofali sie w kierunku wielu nieokreslonych, nie bronionych i nie kontrolowanych granic i do krajow takich jak Niger, Algieria i Burkina Fasso gdzie tez mieszkaja Tuaregowie.
Nie trzeba sie zbytnio cofac do poprzednich wydarzen, bo latwo zauwazyc ze obecne zamieszki na polnocy Mali maja swoje korzenie w libijskiej rebelii, ktora usunela pulkownika Kadafi.
Kadafi zawsze popieral Tuaregow i w roku 2005 przyznal im nieograniczone pozwolenie pobytu. To byl czas gdy podziemie w islamskim Maghrebie zwiekszylo aktywnosc w regionie Sahary i finansowalo swoje operacje biorac zakladnikow i szmuglujac narkotyki.
W roku 2006 Kadafi wezwal Tuaregow do jednosci zeby przeciwstawic sie narastajacemu terroryzmowi. Tuaregowie lojalni wobec Kadafiego pomogli kanadyjskim interesom na wiosne 2009 roku. W tym czasie tak zwany Islamski Maghreb trzymal dwoch kanadyjskich dyplomatow jako zakladnikow. Jednak uzgodnione zwolnienie Kanadyjczykow kosztowalo okolo 5 milionow euro zaplaconych za zwolnienie czterech glownych dzialaczy Islamskiego Maghrebu z wiezienia w Mali.
Kazda umowa potrzebuje posrednika, a w tym przypadku byl to Seif al Islam Kadafi, najstarszy syn Kadafiego, ktory wykorzystal powiazania z Tuaregami aby przypieczetowac umowe.
Wdziecznosc Kanady wobec rodziny Kadafi byla krotka. Kiedy plemiona na wschodzie Libii wywolaly rewolte w lutym 2011 roku, Kanada wsparla interwencje NATO aby pomoc rebeliantom.
Jesli chodzi o Tuaregow, to pospieszyli z calej Sahary aby bronic zielona szarfe okrazonego Kadafiego.
Dzieki przewadze NATO z powietrza libijscy rebelianci w koncu zniszczyli ostatnich lojalistow Kadafiego.
Dla Tuaregow ktorzy walczyli w przegranej sprawie, nowa Libia nie byla juz przyjaznym miejscem zamieszkania. Uzbrojeni po zeby, wyposazeni w nie kontrolowane ilosci broni i amunicji z libijskich magazynow broni, Tuaregowie masowo powrocili do polnocnego Mali.
Separatyzm Tuaregow zawsze byl aktywny w tym regionie, a to ostatnie powstanie zbrojne jest juz czwartym od roku 1960, gdy Mali uzyskalo niepodleglosc.
Tym razem uzbrojeni w bron libijska i wspomagani przez Islamski Maghreb, Tuaregowie latwo pokonali sily zbrojne Mali.
Pozbawione ducha walki wojsko Mali pod dowodztwem szkolonego w USA kapitana Amadou Sanogo, wywolalo przewrot i pozbawilo wladzy prezydenta. Pod wplywem naciskow miedzynarodowych aby przywrocic wladze cywilna, kapitan Sanogo ustapil wiosna 2012 roku i powolal tymczasowego prezydenta.
Oddzial wyszkolonych przez Kanadyjczykow komandosow malijskich probowal nastepnie wywolac kontr-przewrot aby przywrocic obalonego prezydenta, ale zolnierze kapitana Sanogo mieli przewage. Komandosi byli torturowani i zmuszani do wzajemnego seksu w wiezieniu, a nastepnie zostali zabici.
Zolnierze Mali, ktorzy ostatnio walczyli u boku Francuzow dopuscili sie wielokrotnej przemocy wobec Tuaregow, naruszajac prawa czlowieka.
Wprawdzie poczatkowe cele wojskowe Francji zrealizowano, to jasne jest, ze kryzys w Mali jest wierzcholkiem gory lodowej. Wyparcie separatystow z Mali tylko wywolalo napiecie gdzie indziej.
Nawet dodatkowe oddzialy wojskowe obiecane przez Europe i Afryke, za bardzo nie pomoga wojsku Mali w utrzymaniu wojskowych osiagniec Francuzow.
No comments:
Post a Comment